KUL HAKKI
Güneşi görünce tadını çıkarmak istedik.
Ramazan olsa da yürüdük, Kanuni Bulvarı’nda. Hani “havanın ve insanın iyisine doyulmazmış. “Derler.
Doğru söylerler… Filizlenen örtüyü kucaklayan mavi Gök kubbedeki yakmayan güneşin oluşturduğu ılıman ortamda sohbeti koyulaştırdık Murat hocamla…
Sonra bir başka dostla manevi iklim sonrasında, Yavuz Selim kaldırımında…
Üstü başı kırık dökük orta yaşlı bir adamın iki plastik deterjan kabını utanarak torbasına koyduğunu, bir başka çöp eşyası bulmak için gittiğini gördük.
Belli ki hurdacılıkla ailesini geçindiriyor…
O da bizim gibi asli bir vatandaş. Vergisini veren, askerliğini yapan, alnının teriyle geçinen…Yanlışı düşünmediği için eli öpülen…
Birileri de var; havadan, haramdan geçinen…Akşamdan sabaha etiketleri değiştiren,”
Devlet malı deniz, yemeyen keriz? “diyen, çürükleri sağlam diye poşetleyen… Birileri var” Helal haram ver Allah’ım, bu kulun yer Allah’ımı dillendiren…
Siz nasıl insansınız ki garip gurebanın, depremde evsiz kalanın, hurda toplayarak okutacağı çocuğunu askere gönderip senin güvenliğini sağlayacak garibanın hakkını yersiniz,
Belki hukukunu çiğnersiniz? Siz nasıl insansınız ki ağıtlar, gözyaşları, çileler, sefalet üstüne ziyafet çekersiniz?
Kim bilir oruç da tutarsınız, teravihe de gidersiniz. “Adalet, eşitlik, kardeşlik!” diye kükrersiniz. Siz, nasıl insansınız ki kul hakkı yersiniz?!.
Rabbim,” Kul hakkıyla gelme! “der, gerisini belki affeder…
Cennet’tir ikramı müminin,
Taliplisi olmamak gerek Cehennem ‘in!..
Hayırlı teravihlere…
Dua ve muhabbetle… Mehmet Yıldız
