BİR NEFESLİK DÜNYA
Uzun zamandır gidemediğimiz Bahçecik’teyiz.
Cami çay ocağı nazik garsonunun takdim ettiği tavşankanı çaylarımızı yudumladık, yorgunluk attık…
Uzaklarda Kanuni Bulvarı güzergahı yılan gibi…
Kamulaştırılan eski binaların yerinde TOKİ inşaatı devam ediyor. Sanırız daha yıkımlara ihtiyaç var…
Yol boyunca altyapı çalışmaları…
Sahilde narin minareleriyle Ramazan’da açılmasını umduğumuz şaheser cami…Sanki mavi bir atlas kucaklamış onu…
Kale burçlarına doğru yol almaktayız; iltifatını-ikramını esirgemeyen Salih kardeşim ve ileri yaşına rağmen ayağa kalkma nezaketi gösteren iki gönülleri…
Çarşı içindeyiz, ara sokakta iki tanıdık yüz, iki tebessüm; küçük bir sohbet olmadan geçmek mümkün mü? “Garson, yeğenim; gelsin çaylar, biri süzgeçli-bir demli.”
Birlikte kalkıyoruz, yönümüz; Kahramanmaraş Caddesi’ne doğru. PTT’de vedalaştık dostlarla…
Trabzon Cadde’si gelir aklıma; yıkılmış, viran olmuş…
Acı üstüne acı, ağıt üstüne ağıt konmuş, yaşlar hiç durmamış, sel olmuş! Nice sevilenler, nice sevenler şehit olmuş!
Üç günlük deriz de bir nefeslik dünya işte,6 Şubat’a kadar devam eden hayatlar işte, bir gariplik var bu gidişte!..
Hoş sedadan gerisi yalan, bizce de!..
Hayırlı gecelere…
Dua ve muhabbetle…
Haber Cemal Yıldız
