İŞ BIRAKMA EYLEMİ VE ETKİLERİ
Bilindiği üzere İstanbul Eyüp sultan ’da özel bir lisede 17 yaşındaki öğrencisi tarafından silahla öldürülen 74 yaşındaki İbrahim OKTUGAN öğretmenimiz şehit oldu. Allah rahmet eylesin. Camiamızın başı sağ olsun.
Bu olayın bir çok boyutu var. Öğrencinin silahı nasıl bulduğu, okula nasıl soktuğu, bu tür eylemlere yatkın öğrencilerin rehabilite edilmeden okullarda neden barındırıldığı, rehberlik servislerinin incelemeleri ve görüşleri , ailede anne babaların çocukların bu hale getirilmesindeki rolü, bu davranışlara sahip bireylerin oluşmasında toplumsal etki, manevi eksikliklerin giderilememesi, disiplin cezalarının revize edilmemesi, okullarda kadrolu güvenlikçilerin olmaması, özellikle pansiyonlu okullarda kadrolu psikologların olmaması, öğretmenlere saygı ve sevginin yeterince öğretilememesi, gençlerin içinde bulunduğu buhran, boşluk…vb sayısız durum söz konusu.
Biz öğretmenlere yönelik şiddet ve bu elzem ölüm hadisesi üzerinde duracağız.
Bu tür ölüm haberlerinin artması nedeniyle, eğitimcilere yapılan şiddetin durması için eğitim sendikaları 1 gün iş bırakma eylem kararı almış ve 10 .05.2024 Cuma günü uygulamıştır.
Eylem kararı yerinde ve doğru bir karar. Sendikaların bu hassasiyeti ve refleksi takdire şayan .
Trabzon özelinde yapılan eylemlerde ise A sendikası normal katılım ve coşkulu bir basın açıklaması, B sendikası sayıca biraz daha fazla fakat yavan, ruh eksikliği ile sıradan bir basın açıklaması, C sendikası daha kalabalık zincir konvoy şeklinde daha organize , bayraklar , sloganlarla, halkın alkışları ile alana gelmiş fakat hoparlör yetersizliği nedeniyle gelen sesin duyulmadığı bir basın açıklaması yaptığı gözlemlendi.
Bu eylemler , eğitimciler tarafından sendika başkanlarının ve yönetimlerinin organizasyon becerileri (veya beceri eksiklikleri) olarak değerlendirildi.
Bu kısma takılmamak lazım.
Amaçları güzel. Ses getirdiler. Ortak konularda birlikte hareket kültürü oluşturamasalar da duyarlılıkları için hepsine teşekkür etmek gerek.
Gelelim beklentilere,
Tüm eğitim sendikalarının ortak bir bildiri ile isteklerini güçlü bir şekilde dile getirmesi yerinde olurdu. Alanda birçok öğretmen bu durumu dile getirse de ülkemizde bazı gerçekler değişmiyor, değiştirilemiyor.
Öğretmenlerin penceresinden bakıldığında ; halen etkili ve dolu dolu bir meslek kanunu yok. Güvenlikleri yok. Eğitimcilere yönelik şiddetin önlenmesi için acil yasal düzenlemelerin yapılması gerekiyor.
Henüz bir düzenleme yok. Özlük haklarında eksiklik çok.
Öğretmenlerin yetiştirilmesi ve atanmasında sorun çok. Öğretmenlere sosyal olanakların yeterli olmaması. Öğretmenlerin donanımsal olarak kendini yenilemesinin sağlanması.
Klasik olarak uzaktan eğitimle bir akademisyenin bilgisayar ekranındaki yazılara bakarak anlatım tarzıyla değil tabii.
Öğretmenlerin toplumsal saygınlığına yönelik hamlelerin yapılması.
Okul idarecilerinin ellerinin kuvvetlendirilmesi. Öğrenci disiplin yönetmeliğinin revize edilmesi,… vb ele alınacak birçok sorun ve beklenti var.
Öğretmenlerin bu yükselen sesine devletimizin kulak vermesi, sorunlara çözüm üretmesi elzemdir. Bu konuda gerekenleri devletimizin yapacağına inanıyoruz.
İlgililerin dikkatine!!!
Hz. Ali’ye atfedilen ’Bana bir harf öğretenin kölesi olurum’ anlayışını ne çabuk unuttuk, ‘Ben ancak bir muallim, öğretmen olarak gönderildim’ diyen peygamberimizin düsturunu ne çabuk unuttuk.
Kore atasözünde belirtildiği gibi ‘öğretmenin gölgesine bile basılmaz’ diye öğretmene verilen değer ne çabuk unutuldu.
